9 Şubat 2013 Cumartesi

Çerçeve Değil Resim...

Masana koyacak bir çerçeven varsa şanslısın bu hayatta. Hayatında gülümsemesi mutlu eden biri var demektir bu. Hele de uzaksa senden... Öyle özlersin, öyle özlersin ki nereye koysan az gelir. Kafanı çervirdiğin her yerde görmek istersin. Her fırsatta gitmek istersin. Buzdolabında bile olsa öpmeden geçmezsin. Sevinince ona güler, üzülünce alır eline karşısında göz yaşı dökersin; iyice özlersin.

İşte Duru'yu böyle özledim ben. Hayatımda kocaman yeri olan fındık kurdumdan ayrı kalınca evin her yerini, iş yerimi, masamı onun fotoğraflarıyla doldurdum. Kendi çocuğun olunca o kadar olmaz dediler ama yanıladılar. İkisinin yeri apayrı. Hergün, hala çok özlüyorum.

Canım bebeğim okumayı öğrenince okursun bu satırları.  Ama zaten çok iyi bildiğin bir şeyi yazmak istedim bugün.

Seni sonsuz sevdiğimi...

                                                               

11 yorum:

  1. Ay aman Tanrım.... Benim neden böyle halam yok diye bazen kıskanıyorum :))
    Duru' nun annesi Ece Perçin :)

    YanıtlaSil
  2. Üzülme, senin de görümcen var:)))

    YanıtlaSil
  3. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yorumunu silmişsin, yanlışlıkla mı oldu?

      Sil
    2. Ayçacım Duru çoook şanslı onu çok seven ve kendi çocuğundan ayırd etmeyen bir halası var. Ben hala sevgisi nedir bilmedim bu yüzden Pırçığımı çok kıskandım:)

      Sil
    3. gel seni de severim ben:))) Ama o o kadar özel ki benim ilk göz ağrım.

      Sil
  4. :D hi üzülmeyin sizin de hasanınız var :D Ayrıca lütfen bir robot olmadığımı da kanıtladım :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hakikaten ne kadar edebi bir yorum oldu, facebook a çevirme burayı:)))

      Sil
  5. Duru da Atlas da sevildiklerini bilseler bile ileride buradan okuduklarında çok daha değerli hissedecekler kendilerini... O yüzden durmak yok yazmaya devam ;)

    YanıtlaSil