Hedefim Manyak Anneler...

Hani hep derler ya 'çocuklar geleceğimizdir diye'; hıh işte o yalan. Annelerdir bizim geleceğimiz. Bu cümlemden sonra duygusal bir anne yazısı yazacağım sandınız belki ama şu an değil. Bu yazı; normal bir annenin anormal annelere isyanıdır.

Şu bir gerçek ki, baba ne kadar ilgili olursa olsun bir çocuğun hamurunu yoğuran annedir. Dolayısıyla geleceğe şekil veren de aynı anne oluyor. Zatım anne olunca birçok şeyi daha iyi fark ettim. Her zaman çok okuyan bir insan oldum, kitapsız geçirdiğim bir dönem hiç olmadı ama gebelik dönemimde özellikle çocuklar ve psikolojileriyle ilgili onca kitap okudum. Ama bir de gerçekler var. Dolayısıyla en mantıklı şey bunları beyinde kombine edip çocuğun hayatını akışına bırakmamak. Ve şu sözü aklımızın bir köşesinde tutmak; 'Bebek diye bir şey yoktur, bebek diye biri vardır.'.

Çocukları korumak adına ne kötülükler yapılıyor... Ve bunlar bebeklikten başlıyor. Biri 7 aylık çocuğunu hala tam oturtmuyor, başka biri 1 buçuk yaşındaki çocuğuna şehriye çorbasını rondodan geçiriyor, başka bir çocuğa yiyecek bir şey uzattığımda 'annem baksın tamam derse ben yiyim' diyor, başka bir anne ev hanımı olduğu halde sürekli bakıcı değiştiriyor, doğum yaptıktan sonra eve cep telefonu almayan bile geldi aklıma. Bir öğretmen olarak teneffüste çocuklarını bekleyen veliler de ayrı bir olay. Çocuğun sosyal çevresi içn ne kötü bir durum. Her çocuk arkadaşıyla oynarken o çocuklar illa ki kendini arkadaşlardan soyutlayıp anneye gidiyorlar. Beklenebilir tabii ki ama bu kesinlikle çocuğun sosyal ortamında olmamalı.

Eee Ayça bu kadar konuşuyorsun da sen çocuğuna dikkat etmiyor musun diyecekiniz belki. Tabii ki ediyorum ama onun uzaktan kumandası olmadığımı biliyorum. Düşer, kalkar, çarpar ve ben hooooppppbalaaaaa diyip kaldırırım. Çok ağlarsa sessizce sarılırım. Dünyasındaki her şeyi organik almam. Bizimle dışarda köftesini yer, ayranını içer:) (Maşallah). İlerde de ona yardımcı olarak güzel bir hayatı olmas için elimden geleni yapacağım. Ama her zaman son karar onundur.


Velhasıl kelam, normal çocuklar için normal anneler olalım. Çocuklar başka bir dünyaya doğmuyor. Biz neler yaşadıysak üç aşağı beş yukarı yaşayacaklar. Düşecekler, hastalanacaklar, Ağlayacaklar, bazen başarısız olacaklar ama çok güzel şeyler de yaşayacaklar. Onlara her şeyi mükkemmel olan ayrı bir dünya yaratmışız imajı vermeye hiiiç gerek yok.